Ida Krystyna Kazimiera Komorowska: Różnice pomiędzy wersjami

Z VOGELSINGER - genealogia
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 4 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 5: Linia 5:
| data_sm = 18-05-1985
| data_sm = 18-05-1985
| miejsce_sm = Sztokholm
| miejsce_sm = Sztokholm
| zawod = urzędnik
| zawod = pracownik biurowy
}}
}}
__NOTOC__
__NOTOC__
'''Ida Krystyna Kazimiera Komorowska''' - ur. 1 września 1921 we Lwowie (obecnie Ukraina), zm. 18 maja 1985 w Sztokholmie (Szwecja). Urzędnik.
'''Ida Krystyna Kazimiera Komorowska''' - ur. 1 września 1921 we Lwowie (obecnie Ukraina), zm. 18 maja 1985 w Sztokholmie (Szwecja). Pracownik biurowy.


==Życiorys==
==Życiorys==
Była córką [[Stefan Vogelsinger|Stefana]] (1877-1947) i [[Maria Helena Vogelsinger|Marii z Bełtowskich]] (1886-1940). Miała pięciu braci: [[Adam Jakub Vogelsinger|Adama]] (1909-1965), [[Juliusz Longin Vogelsinger|Juliusza]] (1913-2002), [[Zygmunt Vogelsinger|Zygmunta]] (1917-1978), [[Stanisław Marcin Vogelsinger|Stanisława]] (1915-1977) i [[Tadeusz Vogelsinger|Tadeusza]] (1925-1978) oraz dwie siostry: [[Janina Amalia Trzos|Janinę]] (1910-1986) i [[Stefania Marta Bartoszyńska|Stefanię]].
Była córką [[Stefan Vogelsinger|Stefana]] (1877-1947) i [[Maria Helena Vogelsinger|Marii z Bełtowskich]] (1886-1940). Miała pięciu braci: [[Adam Jakub Vogelsinger|Adama]] (1909-1965), [[Juliusz Longin Vogelsinger|Juliusza]] (1913-2002), [[Zygmunt Vogelsinger|Zygmunta]] (1917-1978), [[Stanisław Marcin Vogelsinger|Stanisława]] (1915-1977) i [[Tadeusz Vogelsinger|Tadeusza]] (1925-1978) oraz dwie siostry: [[Janina Amalia Trzos|Janinę]] (1910-1986) i [[Stefania Marta Bartoszyńska|Stefanię]].


Została ochrzczona 18 września 1921 roku w parafii św. Anny we Lwowie (akt 199/1925, rodzice chrzestni: [[Jan Adam Bełtowski|Jan Bełtowski]], Bronisława Frankiewicz). W latach 1928-1933 uczęszczała do Szkoły Powszechnej Braci Szkolnych, zaś w latach 1933-1939 do III Liceum i Gimnazjum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego we Lwowie, gdzie tuż przed wybuchem II Wojny Światowej złożyła egzamin dojrzałości (tzw. duża matura). W latach 1940-1943 pracowała jako pomocnik biurowy w Wojewódzkim Dziale Gospodarczym we Lwowie, a od 1943 roku do zakończenia wojny pozostawała bez zatrudnienia i na utrzymaniu rodzeństwa. Po wojnie rozpoczęła pracę jako {{#inline-tooltip:maszynistka|w znaczeniu: osoba zawodowo pisząca na maszynie}} i sekretarka w redakcji Dziennika Zachodniego w Katowicach, gdzie pracowała dwa lata. W roku 1947 przeprowadziła się do Wałbrzycha, podejmując zatrudnienie w Centrali Produktów Naftowych (1947-1949) na stanowisku referenta ds. sprzedaży. Po dwóch latach przeniosła się do Szczecina, gdzie w latach 1949-1951 pracowała w Związku Spółdzielni Rzemieślniczych jako referent sprawozdawczy, a w latach 1951-1953 w Państwowej Centrali Drzewnej jako referent ds. zatrudnienia i płacy. Na początku 1953 roku przeprowadziła się do Warszawy, gdzie podjęła pracę w Polskiej Izbie Handlu Zagranicznego jako {{#inline-tooltip:maszynistka|w znaczeniu: osoba zawodowo pisząca na maszynie}} (pracowała tam do końca listopada 1953 roku). 11 grudnia 1953 roku podjęła zatrudnienie w Biurze Projektów Inwestycyjnych Przemysłu Mięsnego i Mleczarskiego w Warszawie, początkowo na stanowisku {{#inline-tooltip:maszynistki|w znaczeniu: osoba zawodowo pisząca na maszynie}}, a następnie kierownika hali maszyn. W listopadzie 1954 roku przeprowadziła się z Warszawy do Milanówka i zamieszkała w domu przy ul. Leśnej 4. W {{#inline-tooltip:BPIPMiM|Biuro Projektów Inwestycyjnych Przemysłu Mięsnego i Mleczarskiego}} pracowała do października 1958 roku, a następnie wyjechała na stałe do Szwecji i zamieszkała w Sztokholmie.
Została ochrzczona 18 września 1921 roku w parafii św. Anny we Lwowie (akt 199/1921, rodzice chrzestni: [[Jan Adam Bełtowski|Jan Bełtowski]], Bronisława Frankiewicz). W latach 1928-1933 uczęszczała do Szkoły Powszechnej Braci Szkolnych, zaś w latach 1933-1939 do III Liceum i Gimnazjum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego we Lwowie, gdzie tuż przed wybuchem II Wojny Światowej złożyła egzamin dojrzałości (tzw. duża matura). W latach 1940-1943 pracowała jako pomocnik biurowy w Wojewódzkim Dziale Gospodarczym we Lwowie, a od 1943 roku do zakończenia wojny pozostawała bez zatrudnienia i na utrzymaniu rodzeństwa. Po wojnie rozpoczęła pracę jako {{#inline-tooltip:maszynistka|w znaczeniu: osoba zawodowo pisząca na maszynie}} i sekretarka w redakcji Dziennika Zachodniego w Katowicach, gdzie pracowała dwa lata. W roku 1947 przeprowadziła się do Wałbrzycha, podejmując zatrudnienie w Centrali Produktów Naftowych (1947-1949) na stanowisku referenta ds. sprzedaży. Po dwóch latach przeniosła się do Szczecina, gdzie w latach 1949-1951 pracowała w Związku Spółdzielni Rzemieślniczych jako referent sprawozdawczy, a w latach 1951-1953 w Państwowej Centrali Drzewnej jako referent ds. zatrudnienia i płacy. Na początku 1953 roku przeprowadziła się do Warszawy, gdzie podjęła pracę w Polskiej Izbie Handlu Zagranicznego jako {{#inline-tooltip:maszynistka|w znaczeniu: osoba zawodowo pisząca na maszynie}} (pracowała tam do końca listopada 1953 roku). 11 grudnia 1953 roku podjęła zatrudnienie w Biurze Projektów Inwestycyjnych Przemysłu Mięsnego i Mleczarskiego w Warszawie, początkowo na stanowisku {{#inline-tooltip:maszynistki|w znaczeniu: osoba zawodowo pisząca na maszynie}}, a następnie kierownika hali maszyn. W listopadzie 1954 roku przeprowadziła się z Warszawy do Milanówka i zamieszkała w domu przy ul. Leśnej 4. W {{#inline-tooltip:BPIPMiM|Biuro Projektów Inwestycyjnych Przemysłu Mięsnego i Mleczarskiego}} pracowała do października 1958 roku, a następnie wyjechała na stałe do Szwecji i zamieszkała w Sztokholmie.


W 1959 roku zawarła związek małżeński z [[Witold Marian Komorowski|Witoldem]], z którym miała syna [[Marek Stefan Komorowski|Marka]] (1960-). Małżeństwo to rozpadło się na początku lat 70-tych.
W 1959 roku zawarła związek małżeński z [[Witold Marian Komorowski|Witoldem]], z którym miała syna [[Marek Stefan Komorowski|Marka]] (1960-). Małżeństwo to rozpadło się na początku lat 70-tych.

Aktualna wersja na dzień 22:20, 4 gru 2025

Ida Krystyna Kazimiera Komorowska
Data urodzenia: 01-09-1921
Miejsce urodzenia: Lwów
Data śmierci: 18-05-1985
Miejsce śmierci: Sztokholm
Zawód: pracownik biurowy

Ida Krystyna Kazimiera Komorowska - ur. 1 września 1921 we Lwowie (obecnie Ukraina), zm. 18 maja 1985 w Sztokholmie (Szwecja). Pracownik biurowy.

Życiorys

Była córką Stefana (1877-1947) i Marii z Bełtowskich (1886-1940). Miała pięciu braci: Adama (1909-1965), Juliusza (1913-2002), Zygmunta (1917-1978), Stanisława (1915-1977) i Tadeusza (1925-1978) oraz dwie siostry: Janinę (1910-1986) i Stefanię.

Została ochrzczona 18 września 1921 roku w parafii św. Anny we Lwowie (akt 199/1921, rodzice chrzestni: Jan Bełtowski, Bronisława Frankiewicz). W latach 1928-1933 uczęszczała do Szkoły Powszechnej Braci Szkolnych, zaś w latach 1933-1939 do III Liceum i Gimnazjum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego we Lwowie, gdzie tuż przed wybuchem II Wojny Światowej złożyła egzamin dojrzałości (tzw. duża matura). W latach 1940-1943 pracowała jako pomocnik biurowy w Wojewódzkim Dziale Gospodarczym we Lwowie, a od 1943 roku do zakończenia wojny pozostawała bez zatrudnienia i na utrzymaniu rodzeństwa. Po wojnie rozpoczęła pracę jako maszynistka i sekretarka w redakcji Dziennika Zachodniego w Katowicach, gdzie pracowała dwa lata. W roku 1947 przeprowadziła się do Wałbrzycha, podejmując zatrudnienie w Centrali Produktów Naftowych (1947-1949) na stanowisku referenta ds. sprzedaży. Po dwóch latach przeniosła się do Szczecina, gdzie w latach 1949-1951 pracowała w Związku Spółdzielni Rzemieślniczych jako referent sprawozdawczy, a w latach 1951-1953 w Państwowej Centrali Drzewnej jako referent ds. zatrudnienia i płacy. Na początku 1953 roku przeprowadziła się do Warszawy, gdzie podjęła pracę w Polskiej Izbie Handlu Zagranicznego jako maszynistka (pracowała tam do końca listopada 1953 roku). 11 grudnia 1953 roku podjęła zatrudnienie w Biurze Projektów Inwestycyjnych Przemysłu Mięsnego i Mleczarskiego w Warszawie, początkowo na stanowisku maszynistki, a następnie kierownika hali maszyn. W listopadzie 1954 roku przeprowadziła się z Warszawy do Milanówka i zamieszkała w domu przy ul. Leśnej 4. W BPIPMiM pracowała do października 1958 roku, a następnie wyjechała na stałe do Szwecji i zamieszkała w Sztokholmie.

W 1959 roku zawarła związek małżeński z Witoldem, z którym miała syna Marka (1960-). Małżeństwo to rozpadło się na początku lat 70-tych.

Zmagała się z tarczycą i chorobami gastrycznymi. Zmarła tragicznie (popełniła samobójstwo, rzucając się pod pociąg) 18 maja 1985 roku, mając niespełna 64 lata. Została pochowana 13 czerwca 1985 roku na Cmentarzu Leśnym w Gaju Pamięci (Skogskyrkogården, Minneslund) w Szwecji.

Zdjęcia

  • Akt chrztu (199/1921)

    Akt chrztu (199/1921)

  • Ślub Idy i Witolda

    Ślub Idy i Witolda

  • Milanówek, Leśna 4 (obecnie)

    Milanówek, Leśna 4 (obecnie)

Źródło: „http://www.vogelsinger.org/index.php?title=Ida_Krystyna_Kazimiera_Komorowska&oldid=420”