Tekst źródłowy strony Ida Krystyna Kazimiera Komorowska

{{infobox
| image = Ida-komorowska.jpg
| data_ur = 01-09-1921
| miejsce_ur = Lwów
| data_sm = 18-05-1985
| miejsce_sm = Sztokholm
| zawod = pracownik biurowy
}}
__NOTOC__
'''Ida Krystyna Kazimiera Komorowska''' - ur. 1 września 1921 we Lwowie (obecnie Ukraina), zm. 18 maja 1985 w Sztokholmie (Szwecja). Pracownik biurowy.

==Życiorys==
Była córką [[Stefan Vogelsinger|Stefana]] (1877-1947) i [[Maria Helena Vogelsinger|Marii z Bełtowskich]] (1886-1940). Miała pięciu braci: [[Adam Jakub Vogelsinger|Adama]] (1909-1965), [[Juliusz Longin Vogelsinger|Juliusza]] (1913-2002), [[Zygmunt Vogelsinger|Zygmunta]] (1917-1978), [[Stanisław Marcin Vogelsinger|Stanisława]] (1915-1977) i [[Tadeusz Vogelsinger|Tadeusza]] (1925-1978) oraz dwie siostry: [[Janina Amalia Trzos|Janinę]] (1910-1986) i [[Stefania Marta Bartoszyńska|Stefanię]].

Została ochrzczona 18 września 1921 roku w parafii św. Anny we Lwowie (akt 199/1921, rodzice chrzestni: [[Jan Adam Bełtowski|Jan Bełtowski]], Bronisława Frankiewicz). W latach 1928-1933 uczęszczała do Szkoły Powszechnej Braci Szkolnych, zaś w latach 1933-1939 do III Liceum i Gimnazjum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego we Lwowie, gdzie tuż przed wybuchem II Wojny Światowej złożyła egzamin dojrzałości (tzw. duża matura). W latach 1940-1943 pracowała jako pomocnik biurowy w Wojewódzkim Dziale Gospodarczym we Lwowie, a od 1943 roku do zakończenia wojny pozostawała bez zatrudnienia i na utrzymaniu rodzeństwa. Po wojnie rozpoczęła pracę jako {{#inline-tooltip:maszynistka|w znaczeniu: osoba zawodowo pisząca na maszynie}} i sekretarka w redakcji Dziennika Zachodniego w Katowicach, gdzie pracowała dwa lata. W roku 1947 przeprowadziła się do Wałbrzycha, podejmując zatrudnienie w Centrali Produktów Naftowych (1947-1949) na stanowisku referenta ds. sprzedaży. Po dwóch latach przeniosła się do Szczecina, gdzie w latach 1949-1951 pracowała w Związku Spółdzielni Rzemieślniczych jako referent sprawozdawczy, a w latach 1951-1953 w Państwowej Centrali Drzewnej jako referent ds. zatrudnienia i płacy. Na początku 1953 roku przeprowadziła się do Warszawy, gdzie podjęła pracę w Polskiej Izbie Handlu Zagranicznego jako {{#inline-tooltip:maszynistka|w znaczeniu: osoba zawodowo pisząca na maszynie}} (pracowała tam do końca listopada 1953 roku). 11 grudnia 1953 roku podjęła zatrudnienie w Biurze Projektów Inwestycyjnych Przemysłu Mięsnego i Mleczarskiego w Warszawie, początkowo na stanowisku {{#inline-tooltip:maszynistki|w znaczeniu: osoba zawodowo pisząca na maszynie}}, a następnie kierownika hali maszyn. W listopadzie 1954 roku przeprowadziła się z Warszawy do Milanówka i zamieszkała w domu przy ul. Leśnej 4. W {{#inline-tooltip:BPIPMiM|Biuro Projektów Inwestycyjnych Przemysłu Mięsnego i Mleczarskiego}} pracowała do października 1958 roku, a następnie wyjechała na stałe do Szwecji i zamieszkała w Sztokholmie.

W 1959 roku zawarła związek małżeński z [[Witold Marian Komorowski|Witoldem]], z którym miała syna [[Marek Stefan Komorowski|Marka]] (1960-). Małżeństwo to rozpadło się na początku lat 70-tych.

Zmagała się z tarczycą i chorobami gastrycznymi. Zmarła tragicznie (popełniła samobójstwo, rzucając się pod pociąg) 18 maja 1985 roku, mając niespełna 64 lata. Została pochowana 13 czerwca 1985 roku na Cmentarzu Leśnym w Gaju Pamięci (Skogskyrkogården, Minneslund) w Szwecji.

==Zdjęcia==
<gallery widths=200px heights=150px>
File:Ida-vogelsinger ur01-09-1921 chrz18-09-1921.jpg|none|</p>''Akt chrztu (199/1921)'' <p>
File:Slub-ida-witold.jpg|none|</p>''Ślub Idy i Witolda'' <p>
File:Milanowek lesna 4.jpg|none|</p>''Milanówek, Leśna 4 (obecnie)''<p>
</gallery>